Time of change

Jaja, het is wederom alweer een aardige tijd geleden dat ik iets heb geschreven, maar erg veel spannende dingen waren er in de tussentijd niet gebeurd. En om jullie nu alleen maar de hele tijd te bombarderen met diarree-verhalen (onder het mom van “If you have any pooh, fling it now!!) leek me nu ook geen smakelijk ervaring voor de geintereseerde lezer. Inmiddels heb ik echter weer meer te melden, entonces aqui estoy!!

Na bijna 4 maanden gewerkt te hebben in Module A & B, met onder andere mijn geliefde chimpansees, werd ik eind december overgeplaatst naar Module C om ook hier ervaring op te doen. Module C is de resocialisatie-afdeling waar geprobeerd wordt om nieuwe families te vormen van berberapen, die voornamelijk via illigale dierensmokkel uit Marokko elders in Europa waren beland. En Module C is wel even andere koek dan de stabiele apengroepen in Module A & B. Door hun traumatische ervaring met mensen in het verleden en de onzekere en gespannen resocialisatie procedure wordt het de dierverzorgers niet makkelijk gemaakt. Lopend door de smalle gangen tussen de apenverblijven in is het oppassen geblazen voor dreigende kreten en grijpende armpjes. Tot dusver heb ik nog maar eenmaal voor m’n eigen arm hoeven te vechten toen langarmige Port mijn overall te pakken wist te krijgen, maar menig T-shirt is al verslonden van onfortuinlijke verzorgers. Maargoed, het belangrijkste is dat de berberapen onderling vriendjes maken, en als wij daarvoor als gezamelijke vijand moeten dienen, so be it. Een mooi gezicht is het dan ook als Port samen met z’n maatjes Johnny en Troy elkaar spelenderwijs uitdagen en achtervolgen door hun verblijf en je ze regelmatig met elkaar ziet groomen (vlooien) en smecken (soort klappertanden om te laten zien dat ze elkaar aardig vinden).

Inmiddels heb ik ook m’n eerste visite langs gehad. Begin december als eerste een weekendje Duits bezoek in Alicante van Sarah, die ik anderhalf jaar geleden op m’n roadtrip naar de Noordkaap heb ontmoet. En begin januari kwam Manon langs om een weekje rond te touren in Andalusie! Na een schitterende roadtrip over de binnenwegen van het verlaten Andalusie kwamen we aan in de eeuwenoude sfeervolle stad Granada, waar ik na 3,5 jaar weer een reunie had met onze host Paula die ik in het noorden van Argentinie heb leren kennen. De eerste avond ontdekten we gelijk de Andalusische bier + tapas cultuur: voor rond de 1,50 euro bestelden we een biertje, waarbij standaard een flinke tapa geserveerd werd!! Hoe de Spanjaarden in deze regionen niet tonnetje rond zijn blijft een mysterie. De volgende dag bezochten we het indrukwekkende, gigantische Middeleeuwse Moorse fort Alhambra en ‘s avonds mocht een Flamenco show natuurlijk niet ontbreken. De legendarische roadtrip werd voortgezet met een barre overtocht van de Sierra Nevada, waar nog even een sneeuwballetje of twee werd gegooid op de pas, voordat de afdaling werd ingezet richting het nog relatief ongerepte kustgebied Cabo de Gata. Uitgestorven in de winter hadden we het natuurpark praktisch voor onszelf en kon ik als een blije geit rondspringen op de kliffen langs de azuurblauwe Middellandse zee. De laatste dagen werden besteed met het verkennen Murcia, Elche en Alicante voordat het moment van afscheid nemen van The Legend voor Manon weer aanbrak.

Maar het reizen was nog niet klaar voor de maand januari, want ik had nog een weekendje weg gepland met m’n maatje Jara. Voordat haar vrijwilligersperiode bij Primadomus was afgelopen wilden we nog een tripje maken naar het natuurpark Sierra de Cazorla, in Andalusie wederom. Het idyllische dorpje Segura de la Sierra op de top van een berg, bekroond met een indrukwekkend kasteel, was een prachtige basis voor mooie wandelingen, uitszichtpunten en sneeuwbalgevechten.

Een van de mooie kanten van een avontuur in het buitenland is alle nieuwe leuke vrienden die je maakt in de nieuwe situatie waarin je gezamelijk beland. Helaas brengt een tijdelijke situatie zoals deze ook altijd een tijd van afscheid nemen met zich mee. Dus toen eerst al Carmen besloot in een emmer vol met poepwater te vallen en haar vinger te breken, en hierdoor vroegtijdig afscheid moest nemen, en vorige week ook aan Jara’s vrijwilligersperiode een einde kwam, was het even slikken voor me. Mensen met wie je leuke nieuwe dingen meemaakt, en nog belangerijker, mensen die er voor je zijn tijdens minder leuke momenten. Dit zijn de mensen waar ik in toekomstige verhalen over ga schrijven dat ik ze weer ergens op deze wereld opnieuw heb ontmoet!

Oja, wat ik bijna zou vergeten, ik ben inmiddels ook verhuisd naar een nieuw apartementje en hoef zowaar niet meer een kamer te delen. Al heb ik niet mogen klagen met m’n varierende kamergenoten Carmen, Kathy, Anouk en Jara… goh, alleen maar dames, lucky me. Nu wonend in , jaja, Centrum Villena, op slechts 100 m van Central Perk… wat wil een Friends-fan nog meer. M’n nieuwe adres is:

Joaquín María López 16, Piso 2, puerta B
03400 Villena, Alicante

Nou mensen, dat was het weer even voor nu. Gelukkig nieuwjaar ;), en maak er wat moois van!!!

PS I: Op de volgende link is een leuk filmpje te zien over de opening van Primadomus: https://www.youtube.com/watch?v=OfMyLnQ_Gc8