Een goed begin is het halve werk...
Door: Markito
Blijf op de hoogte en volg Mark
17 September 2014 | Spanje, Villena
Een goed begin is het halve werk… helaas heb ik die slag gemist toen ik op de dag van m’n vertrek naar Spanje ‘s ochtends vroeg verdwaasd uit m’n bewusteloosheid ontwaakte in een verkrampte positie naast de wc. Maar volgens “el medico” was er, na uitgebreid onderzoek en in een rolstoel rondgereden te zijn in het ziekenhuis, niets ernstigs aan de hand. Twee-en-halve week later loop ik er nog steeds als een manke bij, maar dat zullen de dertiger jaren dan wel zijn…
Maargoed, hier ben ik dan, in het schitterende Villena in de province Alicante. Op ongeveer 5 kilometer van Villena ligt het afgelegen terrein van Primadomus, waar de eerste kennismaking wacht. Olga waarschuwt alvast dat het best wel indrukwekkend, dan wel angstaanjagend, kan zijn als de chimpansees het in hun bol krijgen. Maar gelukkig is hoofdverzorger Pedro er om me voor te stellen aan de groep van Patrick. Daar sta je dan vol verwondering met zeven paar wantrouwende donkere ogen op de nieuweling gericht.
Mag ik aan jullie voorstellen… Patrick dus, de heldhaftige leider van de groep chimpansees… maar als het echt spannend wordt kruipt hij toch liever achter de rok van mama Anna. Achille, ookwel “oudje” genoemd, is de hippi van de groep die niet van geweld houdt en altijd probeert de ruzies sussen. Wilma wordt voornamlijk gekenmerkt door haar uiterlijk, want ze zou zomaar de tweelingzus van Yoda uit Starwars kunnen zijn. Als je bespuugd wordt dan is het waarschijnlijk omaatje Prudence die het ergens niet mee eens is of gewoon aandacht wil. Babsy is de Master of Sticks, die een stok als geen ander omtovert tot een gereedschap om het lekkerste eten te bemachtigen. En dan komen we bij m’n favoriete Chimp Peggy, met haar lage sociale rank in de underdog positie, maar met haar indringende ogen en het imiteren van scheetgeluiden was ik gelijk verkocht.
Naast de groep van Patrick heb ik ook de chimpansee mannetjes Bingo en Antoine onder m’n hoede; vier langstaartmakaken onder leiding van Lazaros; blauwballige, mannenhatende Malta voert een groep van vier meerkatten aan en uit zijn bedreigingen zo gauw hij mij of Pedro in zicht krijgt. Een paar dagen geleden is daarnaast de bavianengroep van Jamal aangekomen, die hier een maandje verblijven voor ze verder verhuizen naar een dierentuin in het noorden van Spanje.
Laat me je een dag mee op sleeptouw nemen bij Primadomus. De ochtend begint met het klaarmaken van de medicijnen voor een aantal apen. Vervolgens word de afrastering gecontroleerd en het oude voedsel en de poepkes opgeruimd in de buitenverblijven. Tot nu toe ben ik helaas een slechte poepspotter gebleken. Echter wanneer de voorgaande dag een heerlijke bietenmaaltijd is voorgeschoteld breekt de hemel open en klinkt er een hoog en luid HAAALLELUJAAAH!!!! (in mijn hoofd) als de versgedraaide, roodbruinfluorizerende, ding-ding-ding JACKPOT vlaaien me tegemoet glinsteren. Na het ontbijt in het buitenverblijf verspreidt te hebben worden de apen naar buiten gelaten en wordt de grote schoonmaak in de binnenverblijven uitgevoerd.
Na de ochtendpauze is het haasten in de keuken om de lunch, het avondeten en het ontbijt voor de volgende dag op tijd af te krijgen. Die en die hebben diarree, dus die mogen geen laxerend voedsel, die krijgt kleine stukjes, die krijgt grote stukjes, die mag geen bananen want heeft diabetes en nog een tal van uitzonderingen, blijf je door wegen, wassen en hakken als een malle. Een andere middagbesteding is het maken van verrijking. Dit zijn een soort speeltjes met daarin wat eten verstopt, zodat de apen uitgedaagd worden om hun eigen eten te bemachtigen.
Soms is het stressen en soms zijn de werkzaamheden wat minder leuk, maar dan is het half 5 ‘s middags en is het moment aangebroken waarin alles goed wordt gemaakt en je er weer aan wordt herinnert waar je het voor doet: DINNER TIME!!! Terwijl je het eten in de binnenverblijven verspreidt en verstopt vliegen de apen van enthousiasme met wilde kreten door het naastgelegen verblijf. En dan gaat de toegangspoort open en is het hamsteren geblazen voordat de anderen de lekkerste dingen hebben verzameld. Met stokjes worden de appels en peren uit de puzzelborden gevist en langzaam worden de opgewonden apengeluiden vervangen door tevreden gesmak en af en toe een scheetgeluid. Het is tijd om naar huis te gaan, maar eigenlijk wil ik nog even blijven kijken.
Man, wat is dit al een lang verhaal…ik pak er even een koud Spaans wijntje bij voor in de warme Spaanse zon , en dan nog even snel wat belevenissen naast het werk dan. Proost! Hmm, ok, volgende keer moet ik iets meer uitgeven dan 1,80 euro voor een fles wijn… het tweede glas smaakt vast beter…
Anyway… de eerste week na aankomst begon hier in Villena het vijf dagen durende Moren & Christenen festival. Urenlange parades van mensen verkleed als Moren en Christenen (dat had je niet gedacht he?)… en piraten… vraag me niet waarom… Alle groepen werden begeleid door fanfares die veldslag muziek speelden. Ook was er een avond met een stierengevecht in het locale colosseum. Veel (gewelddadige) protesten zijn er momenteel in Spanje tegen stierengevechten. Ik sloot me deze avond aan bij de manifestatie tegen stierengevechten bij de ingang van het colosseum. Een gespannen sfeer, maar gelukkig bleef het, op één ingreep van de Guardia Civil, relatief rustig.
En dan als allerallerlaatste het uitstapje naar Alicante vorig “weekend” (woensdag en donderdag). Chillen op het strand, kasteel beklimmen, uitgaan tot in de vroege uurtjes met hostelmensen (iets met belgische biertjes, bierpong, Jagermeister geloof ik…), nog een keertje strand dan met heerlijk warm zeewater… en dat op slechts drie kwartier treinafstand van Villena… dat was niet de laatste keer!
Nou, cheers voor de mensen die het uitgehouden hebben tot het einde van dit verhaal… de wijn is inmiddels aardig te doen en hasta luego!!!
Mark
(ps: nog even reclamepraatje, wel eens aan gedacht om donateur van Stichting AAP te worden? Of een aapje te adopteren? (Ik zorg er heel goed voor ;)). Of wat superhandig is en niks kost, gewoon je airmiles linken aan Stichting AAP, heb ik ook gedaan!! Goed, genoeg, toedeloe!!)
Maargoed, hier ben ik dan, in het schitterende Villena in de province Alicante. Op ongeveer 5 kilometer van Villena ligt het afgelegen terrein van Primadomus, waar de eerste kennismaking wacht. Olga waarschuwt alvast dat het best wel indrukwekkend, dan wel angstaanjagend, kan zijn als de chimpansees het in hun bol krijgen. Maar gelukkig is hoofdverzorger Pedro er om me voor te stellen aan de groep van Patrick. Daar sta je dan vol verwondering met zeven paar wantrouwende donkere ogen op de nieuweling gericht.
Mag ik aan jullie voorstellen… Patrick dus, de heldhaftige leider van de groep chimpansees… maar als het echt spannend wordt kruipt hij toch liever achter de rok van mama Anna. Achille, ookwel “oudje” genoemd, is de hippi van de groep die niet van geweld houdt en altijd probeert de ruzies sussen. Wilma wordt voornamlijk gekenmerkt door haar uiterlijk, want ze zou zomaar de tweelingzus van Yoda uit Starwars kunnen zijn. Als je bespuugd wordt dan is het waarschijnlijk omaatje Prudence die het ergens niet mee eens is of gewoon aandacht wil. Babsy is de Master of Sticks, die een stok als geen ander omtovert tot een gereedschap om het lekkerste eten te bemachtigen. En dan komen we bij m’n favoriete Chimp Peggy, met haar lage sociale rank in de underdog positie, maar met haar indringende ogen en het imiteren van scheetgeluiden was ik gelijk verkocht.
Naast de groep van Patrick heb ik ook de chimpansee mannetjes Bingo en Antoine onder m’n hoede; vier langstaartmakaken onder leiding van Lazaros; blauwballige, mannenhatende Malta voert een groep van vier meerkatten aan en uit zijn bedreigingen zo gauw hij mij of Pedro in zicht krijgt. Een paar dagen geleden is daarnaast de bavianengroep van Jamal aangekomen, die hier een maandje verblijven voor ze verder verhuizen naar een dierentuin in het noorden van Spanje.
Laat me je een dag mee op sleeptouw nemen bij Primadomus. De ochtend begint met het klaarmaken van de medicijnen voor een aantal apen. Vervolgens word de afrastering gecontroleerd en het oude voedsel en de poepkes opgeruimd in de buitenverblijven. Tot nu toe ben ik helaas een slechte poepspotter gebleken. Echter wanneer de voorgaande dag een heerlijke bietenmaaltijd is voorgeschoteld breekt de hemel open en klinkt er een hoog en luid HAAALLELUJAAAH!!!! (in mijn hoofd) als de versgedraaide, roodbruinfluorizerende, ding-ding-ding JACKPOT vlaaien me tegemoet glinsteren. Na het ontbijt in het buitenverblijf verspreidt te hebben worden de apen naar buiten gelaten en wordt de grote schoonmaak in de binnenverblijven uitgevoerd.
Na de ochtendpauze is het haasten in de keuken om de lunch, het avondeten en het ontbijt voor de volgende dag op tijd af te krijgen. Die en die hebben diarree, dus die mogen geen laxerend voedsel, die krijgt kleine stukjes, die krijgt grote stukjes, die mag geen bananen want heeft diabetes en nog een tal van uitzonderingen, blijf je door wegen, wassen en hakken als een malle. Een andere middagbesteding is het maken van verrijking. Dit zijn een soort speeltjes met daarin wat eten verstopt, zodat de apen uitgedaagd worden om hun eigen eten te bemachtigen.
Soms is het stressen en soms zijn de werkzaamheden wat minder leuk, maar dan is het half 5 ‘s middags en is het moment aangebroken waarin alles goed wordt gemaakt en je er weer aan wordt herinnert waar je het voor doet: DINNER TIME!!! Terwijl je het eten in de binnenverblijven verspreidt en verstopt vliegen de apen van enthousiasme met wilde kreten door het naastgelegen verblijf. En dan gaat de toegangspoort open en is het hamsteren geblazen voordat de anderen de lekkerste dingen hebben verzameld. Met stokjes worden de appels en peren uit de puzzelborden gevist en langzaam worden de opgewonden apengeluiden vervangen door tevreden gesmak en af en toe een scheetgeluid. Het is tijd om naar huis te gaan, maar eigenlijk wil ik nog even blijven kijken.
Man, wat is dit al een lang verhaal…ik pak er even een koud Spaans wijntje bij voor in de warme Spaanse zon , en dan nog even snel wat belevenissen naast het werk dan. Proost! Hmm, ok, volgende keer moet ik iets meer uitgeven dan 1,80 euro voor een fles wijn… het tweede glas smaakt vast beter…
Anyway… de eerste week na aankomst begon hier in Villena het vijf dagen durende Moren & Christenen festival. Urenlange parades van mensen verkleed als Moren en Christenen (dat had je niet gedacht he?)… en piraten… vraag me niet waarom… Alle groepen werden begeleid door fanfares die veldslag muziek speelden. Ook was er een avond met een stierengevecht in het locale colosseum. Veel (gewelddadige) protesten zijn er momenteel in Spanje tegen stierengevechten. Ik sloot me deze avond aan bij de manifestatie tegen stierengevechten bij de ingang van het colosseum. Een gespannen sfeer, maar gelukkig bleef het, op één ingreep van de Guardia Civil, relatief rustig.
En dan als allerallerlaatste het uitstapje naar Alicante vorig “weekend” (woensdag en donderdag). Chillen op het strand, kasteel beklimmen, uitgaan tot in de vroege uurtjes met hostelmensen (iets met belgische biertjes, bierpong, Jagermeister geloof ik…), nog een keertje strand dan met heerlijk warm zeewater… en dat op slechts drie kwartier treinafstand van Villena… dat was niet de laatste keer!
Nou, cheers voor de mensen die het uitgehouden hebben tot het einde van dit verhaal… de wijn is inmiddels aardig te doen en hasta luego!!!
Mark
(ps: nog even reclamepraatje, wel eens aan gedacht om donateur van Stichting AAP te worden? Of een aapje te adopteren? (Ik zorg er heel goed voor ;)). Of wat superhandig is en niks kost, gewoon je airmiles linken aan Stichting AAP, heb ik ook gedaan!! Goed, genoeg, toedeloe!!)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
