Primeiro semana no Brazil

Daar is ie dan…m’n eerste berichtje van de andere kant van de wereld. Met nu al genoeg ervaringen om een boek mee te vullen over deze bizarre, chaotische, benauwde, mooie en vreemde wereld. Maar dat zal ik jullie besparen, en het laten bij een beknopte samenvatting.

Na een laatste blik op pa, ma en m’n schatteke Gerteke geworpen te hebben glipte ik door de magische poorten van de douane en was daadwerkelijk het moment daar dat m’n nieuwe avontuur was begonnen. Gelukkig was ik niet zo handig geweest om van te voren in te checken en een stoel te boeken, zodat ik heerlijk de nacht op een middenstoel kwijlend op de schouder van m’n braziliaanse buurman door kon brengen. Om 6 uur ’s ochtends lokale tijd landde het vliegtuig en, na nog aangeboden te hebben om de trui van Kees (vanwege veiligheidsredenen zal ik zijn werkelijke naam niet onthullen) uit te wringen, vervolgde de reis per bus. Eerst São Paolo, daarna de 6 uur durende busrit naar Lavras. Het ging allemaal erg voorspoedig en om 15u. kwam ik aan in Lavras, waar ik opgehaald werd door Lenka, één van m’n twee slowaakse huisgenotes: Lenka en Vladi.

Aan het eind van de middag werd ik door Luis (m’n begeleider hier, ook wel passarinho genoemd (ook door zijn studenten), wat vogeltje betekent) opgehaald en werd ik gelijk voorgesteld aan z’n familie, om vervolgens door te gaan naar vrienden van hem om in te pilsen voor een salsa optreden. Aan het eind van de avond viel ik dus zo’n beetje staand in slaap, maar een goed begin was het in ieder geval. Zondag hadden Lenka en Vladi geregeld om met 2 brazilianen met de auto naar een stuwmeer te rijden om daar te gaan zwemmen, eten, drinken, chillen. Jaja, het is een zwaar leven hier. Na een beetje bijgekomen te zijn vertrokken we voor een off-road cross sight-seeing trip. Bizar hoe mensen hier autorijden. Leuk feitje trouwens: het is hier pas sinds een maand verboden om met drank achter de kiezen te rijden…waar dus ook nog niet echt aan gehouden word. Anyway, zo eindigden we dus bij een of ander dorpsfeest waar iedereen aan het dansen was op de meest wazige muziek. Dan maar weer pils halen, was de juiste gedachte. Het is hier trouwens de gewoonte om 1 fles te halen en een x aantal glazen, zodat je gezamenlijk de fles leegdrinkt. Op een gegeven moment was het tijd voor een nieuwe fles, dus ik ging tussen de hossende menigte door om er één te halen. Maar ondertussen was een relletje begonnen tussen een groep jongens (om een vrouw uiteraard), waar ik dus heel blij met m’n uilige hoofd en m’n blanke huid dwars door heen liep. Gelukkig liep alles goed af, althans met mij, want het relletje veranderde in een groot gevecht, wat dus ook aangaf dat het tijd was om weg te gaan. Om de dag goed af te sluiten hebben we nog wat potjes pool gespeeld in een kroeg.

Maandag ben ik begonnen op de universiteit, waar ik alleen nog maar artikelen aan het lezen ben, dus nog niet heel boeiend. Ondertussen heb ik al tientallen handen geschud en omhelzingen gehad. De mensen zijn ontzettend aardig, alleen de taal zorgt nog wel voor een flinke barriere. Maar dat mag de pret niet drukken. Gisteren ben ik uitgeweest met Lenka en Vladi (na thuis ingedronken te hebben met cocktails :D) in the-place-to-be in Lavras: Circuito!!!! 3 rockbandjes traden op met muziek van The Beatles, Pearl Jam, Neil Young, Lynyrd Skynyrd en nog veel meer oude rock, dus ik had het wel naar m’n zin. 6 uur ’s ochtends was het weer waggelen naar m’n bedje.

Ik heb inmiddels ook al weer wat mooie dingen in m’n agenda staan. Aankomende maandag tot vrijdag ga ik naar een congres in Curitiba (het zuiden van Brazilië), waar 13 studenten van de UFLA een poster presenteren van hun onderzoek en Passarinho geeft ook een lezing. Het congres gaat over de toepassing van Remote Sensing en GIS op bossen (kartering e.d.). Er komen ook sprekers waar ik artikelen van aan het lezen ben, dus dat word wel interessant. En alles word betaald!! Maar het word nog beter, als ik vrijdag teruggekomen ben in Lavras, vertrek ik zo’n beetje gelijk weer naar….Rio de Janeiro!!! Lenka en nog wat Brazilianen die ik ken gaan daar de halve marathon lopen, dus ik wilde wel mee om aan te moedigen ;). En dan blijven we daar tot de daaropvolgende dinsdag :D.

Hmm, er zijn nog zoveel dingen die ik kan vertellen, omdat alles hier gewoon anders is en anders gaat. Maarja, er is ook zoiets als ‘teveel van het goede’ ;). Dus tot mails/msns!!

Liefs,
Mark